نامه سرگشاده یک دیپلمات به دیپلماتهای مستعفی وزارت امور خارجه در جریانات اخیر

اخیرا برخی از دیپلماتهای جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور و عمدتا در کشورهای غربی پناهنده شده و یا احیانا با اخذ مهاجرت، در این کشور ها رحل اقامت افکنده و الحمد لله به آسودگی زندگی می کنند. دو نفر از این افراد اخیرا از طریق ارسال ایمیل و نیزانجام مصاحبه های تلویزیونی مطالبی را خطاب به همکاران سابقشان در وزارت امور خارجه یعنی دیپلمات های ایرانی در حال خدمت در خارج از کشور عنوان نموده و از اینکه آنها فریفته دلار شده و در خدمت حکومت قرار گرفته اند فریاد سر داده اند. روشن نیست که منظور اینان از این نصیحت ها چیست.
دوستان عزیز!
شکی نیست که اقدام به استعفا برای کسانی که مایل به همکاری با این دولت نمی باشند کاملاٌ طبیعی است ولی انتظار دارید که دیپلمات های ایرانی (مانند اکثریت همکارانشان در تهران) که اکثریت آنان در جبهه فراگیر مردم ایران بر علیه استبداد قرار دارند و قلبا سبز می باشند همگی و به یکباره استعفا دهند تا حکومت که دنبال فرصتی برای تصفیه بدنه کارشناسی وزارت خارجه می باشد نیروهای ارزشی! خود (بخوانید بسیجی و سپاهی) را راهی سفارتخانه های ایران نماید؟
همه ایرانیان مقیم خارج امانتداری دیپلماتهای ایرانی را در جریان انتخابات ریاست جمهوری که آرای مردم در آن به سرقت رفت به روشنی دیدند. آنها با سختگیری زیاد و صرف وقت تک تک آرای مردم را خواندند و همگان دیدند که حتی وزارت کشور دولت نامشروع احمدی نژاد مجبور شد آرا حوزه های خارج را درست اعلام کند یعنی تنها صندوق هائی که هیچ خدشه ای در آنها وجود نداشت. چرا که اگر خلاف آن عمل می شد کارکنان سفارت ها آماده افشاگری بودند کما اینکه وقتی مردم، فردای انتخابات تلفنی جویای تعداد آرای خود بودند با صداقت به آنها گفتند که بیش از 80 درصد و در برخی حوزه ها بیش از 90 درصد آرا متعلق به منتخب ملت یعنی آقای میر حسین موسوی بوده است.
ایرانیان خارج از کشور سالهاست که از حسن سلوک و همکاری کارکنان سفارت ها بویژه بخش کنسولی برخوردار بوده اند. حتی پناهندگان نیز وقتی برای انجام امور کنسولی مراجعه می کنند با نهایت همکاری و مساعدت کارکنان مواجه می شوند و آرامش می گیرند کارکنان کنسولگری ها با صبوری به درد دل هموطنانی که به دلایلی در دیار غربت دچار مشکلات مالی و عاطفی شده اند گوش فرا داده سنگ صبور آنها شده و حتی سعی میکنند با کمک مالی سفارت برای انهائی که خواستار بازگشت به میهن هستند بلیط هواپیما تهیه کنند.
هموطن گرامی! همه ما میدانیم که به خاطر کوه مشکلاتی که میهن عزیز و ملت مظلوم ما با آن روبرو هستند بخشی از مردم به خاطر فرار از این مصائب و نفس کشیدن راحت، ایران را ترک میکنند تا از مزایای زندگی در جوامع دموکراتیک غرب بهره گیرند و به آسودگی زندگی کنند. بر این انتخاب هیچگونه ایرادی وارد نیست و باید بر اساس قاعده آزادی انتخاب محل زیست به انتخاب این افراد احترام قائل شد.
اما در رابطه با دعوت شما از کارکنان سفارتخانه ها مبنی بر عدم همکاری با دولت و سرزنش انان بخاطر دریافت دلار باید گفت: مگر شما در ماموریتهائی که بوده اید دلار نگرفته اید؟ آیا از محل پس انداز های ارزیتان شرایط زیستی بهتری برای خود فراهم نساخته اید؟ آیا به طور افتخاری انجام وظیفه کرده اید؟
پاسخ این سوال ها بدون شک منفی است. شکی نیست که فرزند یا فرزندان شما و دیگرانی مانند شما می توانند بدون دغدغه کنکور وارد دانشگاه شده و در بهترین دانشگاههای کشور محل اقامت درس بخوانند. ایا شما احتمالا قبل از اعلام قصد خود زمینه های لازم (از قبیل یافتن شغل مناسب یا پی ریزی مقدمات اقامت یا پناهندگی) را فراهم نکرده بودید؟ به دلیل اینکه شما دغدغه کتک خوردن خود یا فرزندانتان در راهپیمائی های مردمی در ایران را ندارید بدین ترتیب از راه دور با مردم ایران همدردی کرده و بد و بیراهی هم نثار حکومت می کنید.
ملت بزرگ ایران در دویست سال گذشته همواره توسط سیاستهای استعماری و امپریالیستی کشور های غربی مورد تعدی قرار گرفته و از مسیر توسعه اقتصادی، اجتماعی و سیاسی خودعقب افتاده است. قدرتهائی که به خاطر منافع اقتصادی خود هر جا که لازم بوده با حکومت های خودکامه سازش کرده که نمونه های بارز آن را در دوستی و اتحاد این قدرت ها با حکومتهای مرتجع و مطلقه مانند عربستان سعودی و سایر شیوخ منطقه خلیج فارس و یا حمایت آمریکا و متحدانش از نظامیان دیکتاتوری چون پرویز مشرف در پاکستان و یا حمایت بی قید و شرط از رژیم جنایتکار و اشغالگر اسرائیل و... میتوان به روشنی دید.
هموطن !
مردم ما خاطره خوشی از پناهنده شدن دیپلماتها به این قدرتها ندارند و بسیاری از مردم آزاده و استقلال طلب ما در دوران انقلاب مشروطه کسانی را که زیر پرچم روس و انگلیس رفته و به سفارتخانه های انان پناهنده شدند را همواره نکوهش کرده اند. مردم ما حاضرند در میهن به اسارت گرفته شده خود بمانند و با چنگ و دندان مبارزه کنند تا غول استبداد را به زنجیر کشند.
اگر شما توان و طاقت مبارزه در داخل را ندارید هیچ اعتراضی به آن وارد نیست چرا که می دانیم انسان ها درجه تحملشان متفاوت است ولی چرا در کنج عافیت نشسته و همکارانتان را که با نهایت صداقت و وفاداری به مردمشان و در شرایط طاقت فرسای حاکم بر سفارتخانه ها خدمت می کنند ملامت می کنید؟!
آیا به خاطر دارید که برخی از افراد انقلابی جدیدی که پس از 22 بهمن 57 وارد وزارت خارجه شده بودند کارشناسان موجود را که گناهشان استخدام شدن در سالهای قبل از انقلاب بود کارمند قدیمی خطاب کرده و انها را از صحنه حذف می کردند؟ در حالی که اکثریت آنان در ماههای قبل از پیروزی انقلاب و همراه و همصدا با مردمشان در اعتصابات شرکت کرده و این دیپلماتها بودند که سفارتخانه های ایران را در محل ماموریت تحویل دولت موقت دادند.
برادر هموطن
رسم آزادگی و مردانگی نیست که گلیم خود را از آب بیرون کشیم و دیگران را مورد هجوم قرار دهیم. دیده ایم که اکثریت مهاجران ایرانی و نیز پناهندگانی که از بیم جان خود مجبور به اقامت در کشورهای بیگانه گشته اند برای بازگشت به میهنشان چه تب و تابی دارند و حتی اگر هم نخواهند بازگردند رسم ادب و مردانگی را مراعات می کنند و طعنه به غیر نمی زنند.
بدون شک، نقش مبارزان خارج از کشور در رساندن پیام جنبش بزرگ مردم ایران بسیار با ارزش بوده و اثار و خیرات آن را همگان نیک می دانند. آنها ضمن بهره وری از مردمسالاری و آزادی اطلاع رسانی در کشور های محل اقامت خود توانسته اند تا جنایات حاکمیت را به جهانیان نشان داده و فریاد حق طلبی مردم مقاوم و ستمدیده خود را به گوش وجدان های بیدار برسانند